AYMAZ OYUN (Düzyazı şiir denemesi)
Yavru bir kedinin aymaz oyunundan geldim ben
Çetin ve onurlu bir kavganın kedice dilliyle anlatılmıştı öykü
Islak gece ardında unutulurken düşler
Gözler koca bir evreni muştuluyordu uykusuz akşamlarda,
Sevdası cümle yitiklerin anlatıcısı olmuştu
Yitikler, kalanlar, unutulmakta olanlar
Uykusuz, uykuya aç bir zamanda doğmuşken çocukluğum
Zihin haritamın en kuytu köşesinde yitik
Usulca sokulmuştu mırıltılarıyla kedim,
düşü yitikleri anlatırdı
zihninin ardında kayıp
şehrin büyük intihariydı yaşam,
sokaktan uzak, evcil bir yalnızlıkla sokulururken anılar dedikleri koca gök
evrenleşirken anlam haritamda
ben gezgin bir yolcunun peşinde yeni sınırlara ulaştım
masmavi, kıpkızıl, kapkara ve
değişken
yaşamlara meyilli.
halkların intiharindan gelirdi zaman
savaşlar çağının aç çocuklarıyken bakışlarımız
vavdı simgecisi ben olmanın
biz olmadan ben olmanın,
toplamadan ardını unutkan acıların
uysalca sokulurdu başıyla bakışlarında aymaz kedim,
gök evrenim kedice dillenirdi o daim.
Erinç BÜYÜKAŞIK
sozunbuyusu 